zaterdag 23 juli 2016

Trail du Vélan

Als om 5u30 de wekker gaat ben ik meteen klaar wakker. De volle maan hangt nog boven de camping. Met Johny Cash uit de boxen rijd ik het half uurtje naar Bourg St.Pierre voor de Trail du Vélan. Ik heb er zin in! En als een kwartier voor de start de regen stopt ben ik er helemaal klaar voor. 

Vanuit het dorp zigzaggen we omhoog. Het gaat makkelijk. Ik krijg een lekker ritme te pakken en haal menig Zwitser in. We komen hoger en hoger. 1300 hoogtemeter is het naar de Cabane de Valsorey (3030m). Het terrein verandert. We gaan verder over de morene van een gletsjer. Daarna gaat het op en neer langs een loodrechte wand. Ik begeef me nu buiten mijn comfortzone. Een pad, nauwelijks breder dan mijn schoen lang (maat 46), met gladde rotsen en los gruis voert ons verder. Eén misstap en je ligt 300 meter lager. En dat is een zekere DNF. Daar heb ik vandaag geen zin in en ik ga langzaam verder. Het plezier is even weg en ik praat me zelf door de lastige passages. We gaan door blokkenterrein, sneeuwvelden en klimmen af en toe met handen en voeten omhoog. Ik ben niet happy. Deze jongen uit de polder verlangt naar glad asfalt of een atletiekbaan. Die gekke Zwitsers vliegen als gekken langs me. Waar het weer zigzaggend omhoog gaat haal ik er weer een aantal in. Met de kracht in de benen is niets mis.
Na vier uur onderweg te zijn, waarvan de laatste 2 mentaal zwaar waren door het moeilijke terrein, ben ik blij bij de hut te zijn. De Grand Combin (4314m) torent tussen de wolken door machtig boven de hut uit. Even rust. En bouillon.
Na 15 minuten begin ik aan de afdaling. Het pad is iets breder en ik durf weer te rennen. Maar zo hard als de Zwitsers gaan kan ik niet met mijn laagland benen. 1100 meter lager, een paar sprongen over wat gletsjerbeken verder en de zon breekt door. Juist als ik aan de klim van 700 meter naar de Vélanhut begin. Ik kom in een lekkere flow en geniet van de heerlijke route over de kam van een lange morene.
Bij de hut weer wat bouillon en dan op naar de finish. Het dalen gaat lekker, de benen voelen nog best fris na al die hoogtemeters. Ik haal zowaar Zwitsers in. De finish blijkt nog wat verder dan ik dacht, maar het dal is heerlijk ruig met watervallen en woeste beken.
Dit is waarom ik trail. 5 uur geleden was k*t. Maar nu: Plezier! Lol! Trailen!
Na 6u43 en 26km mag ik stoppen, maar voor mijn gevoel kan ik nog uren doorgaan. Op naar de UST! 


Vorige loop: Krijtlandpad























vrijdag 1 juli 2016

Krijtlandpad 108km in twee dagen

Ff 2 daagjes geen kinderen: tent achter in de auto en op naar Limburg met Lizette Diem-van Wasbeek. Vanaf de camping in Euverem bij Gulpen in 2 dagen het Krijtlandpad hardgelopen. Dag 1 48km, dag 2 60km gezellig met zijn twee heuvel op, heuvel af. Mooi leventje!